Nas to już nie dziwi. Angole wyhodowali w kew garden zarazę ziemniaczaną i załatwili irlandczykow, zakulisowo zniszczyli redukcje, żeby wprowadzić na rybek europejski herbatę, zniszczyli produkcję tkanin w Indiach, żeby zarobić z hindusów importerow itd... Historia z whiskey powiela stały modus operandi ... 

KOSSOBOR jest plci żenskiej....:)

Na Winobraniu byłem w 2019 i 2022. Lokalnych producentów faktycznie masa, ale wina drogie, a ich smak (dla mnie) nie oddawał ceny. Zupełnie nie znam się na gatunkach i smakach wina. Wiem tylko że mi smakuje gdy jest słodkawe, nie wytrawne, pachnie przyjemnie, i ma jakieś 15%. Zapewne, to lokalne są świetne dla smakoszy, ale nie dla mnie.

przyczyną mógłby być m.in.  niedobór krzemu, ponieważ kredowe gleby winnic Francji mogą utrudniać pobieranie tego pierwiastka,

a piaski i łupki pozwalały przetrwac niektórym winnicom

 rośliny można nawozić krzemem dolistnie, jesli pobieranie przez korzenie nie działa z powodu alkalicznych gleb, nadmiaru azotu , albo mało mobilnego krzemu

uwalnianie krzemu odbywa sie dzięki kwasowi szczawiowemu (dikarboksylowy, najsilniejszy organiczny kwas trawiący skały, wytwrzany także dzięki mikoryzie)

https://www.researchgate.net/publication/284808545_GRAPE_PHYLLOXERA_DEVELOPMENT_ON_POTTED_GRAPEVINE_TREATED_WITH_ECTOMYCORRHIZAL_FUNGI

rozcieńczone i zobojętnione np. kwasem bursztynowym , czy octowym szkło wodne może służyć jako nawóz krzemowy

powszechnie uzywa sie tez gnojowic w pokrzyw

rośliny bogate w krzem sa odporniejsze na suszę , czy ataki szkodników, można tak chronic tez np. funkie przed ślimakami

https://calfert.pl/nawoz-krzemowy/

https://en.wikipedia.org/wiki/Phylloxera

Gatunki winorośli amerykańskich (takie jak Vitis labrusca ) wyewoluowały [ 3 ] , aby posiadać kilka naturalnych mechanizmów obronnych przeciwko filokserom. Korzenie winorośli amerykańskich wydzielają lepki sok, który odpycha nimfę, zatykając jej usta, gdy próbuje ona żerować na pnączu. Jeśli nimfie uda się stworzyć ranę żerową na korzeniu, winorośl amerykańska reaguje, tworząc warstwę ochronną tkanki, aby pokryć ranę i chronić ją przed wtórnymi zakażeniami bakteryjnymi lub grzybicznymi. [ 2 ][...] Obszary z glebami składającymi się głównie z piasku lub łupków zostały oszczędzone, a rozprzestrzenianie się zostało spowolnione w suchym klimacie, ale stopniowo filoksera rozprzestrzeniła się na całym kontynencie.[...]

Jedynymi europejskimi winogronami, które są naturalnie odporne na filokserę, są winogrona Assyrtiko , które rosną na wulkanicznej wyspie Santorini w Grecji, chociaż nie jest jasne, czy odporność wynika z samej podkładki, czy z popiołu wulkanicznego, na którym rosną; oraz odmiana winogron Juan Garcia, autochtoniczna dla średniowiecznej wioski Fermoselle w Hiszpanii . Odmiana Juan Garcia pozostała — nietknięta przez filokserę — osłonięta na winnicach zasadzonych na tarasach utworzonych przez człowieka wzdłuż górskich obrzeży gigantycznego i stromego kanionu rzeki Duero Arribes , gdzie warunki mikroklimatyczne zniechęcają do wzrostu filoksery.

Aby uniknąć zagrożenia filokserą, od 1979 roku na piaszczystych plażach Prowansji, w delcie Rodanu , rozciągającej się od wybrzeża regionu Gard do nadmorskiej wioski Saintes Maries de la Mer, produkuje się wina . Piasek, słońce i wiatr w tym rejonie są głównym środkiem odstraszającym filokserę. Wino produkowane tutaj nazywane jest „Vins des Sables” lub „winami z piasków”. [ 7 ] W tym samym departamencie, gdzie zbudowany przez Rzymian system nawadniania kanałowego częściowo przetrwał do dziś, w miarę możliwości praktykuje się również zimowe zalewanie, na przykład na południe od miasta Tarascon . Zalewanie winnic przez 50 dni zabija wszystkie nimfy, które zimują w korzeniach lub korze na dnie rośliny. [ 8 ]

Niektóre regiony zostały tak zniszczone przez filokserę, że nigdy się nie podniosły, a producenci całkowicie zmienili uprawy. Jednym z przykładów jest wyspa Majorka , gdzie migdały zastępują teraz winorośl. [ potrzebne źródło ]

Winorośle, które przetrwały filokserę

Według krytyka winiarskiego i autorki Kerin O'Keefe , dzięki niewielkim działkom winnic w całej Europie, które niewytłumaczalnie nie ucierpiały, niektóre winnice nadal istnieją w takim stanie, w jakim były przed spustoszeniem wywołanym przez filokserę. [ 9 ]

Jak dotąd większość chilijskiego wina pozostała wolna od filoksery. Jest ona odizolowana od reszty świata przez pustynię Atakama na północy, Ocean Spokojny na zachodzie i góry Andy na wschodzie. Filoksery nigdy nie znaleziono w kilku regionach uprawy winorośli w Australii, w tym w Tasmanii, Australii Zachodniej i Australii Południowej. [ 10 ] Australia ma silne wewnętrzne kontrole bezpieczeństwa biologicznego, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się filoksery poza „strefy zakażone filokserą” w częściach Wiktorii i Nowej Południowej Walii. [ 11 ] [ 12 ] Riesling z regionu Mozeli również pozostał nietknięty przez filokserę; pasożyt nie jest w stanie przetrwać w łupkowej glebie . [ 13 ] [ 14 ]

To prawda ceny są wysokie i często nie adekwatne do smaku. Co ciekawe przy rozmowach z właścicielami często mówią,że nawet przy tych cenach to na granicy opłacalności.

Dziękuję bardzo.

To  prawda,...

...  ale  za  wyjatkiem  tego  KNURA  zdegenerowanego  Gerard`a  Depardieu  !!!

Bo  ten  typ  spod  ciemnej  gwiazdy  tez  ,,sie  paral,,  winnica.

c.d.

Winorośl cechuje się długowiecznością, rozległym systemem korzeniowym, ale przez to może dochodzić do wyczerpania niektorych składników, np. krzemu.

Gleby wulkaniczne są bogate w mikroelementy , stąd ich wyjatkowa żyzność.

http://www.winogrona.org/forum/choroby-i-szkodniki/krzem-nawo-enie-dolistne-t15035.html

https://www.akademiakrzemu.pl/krzem-dla-roslin/funkcje-krzemu-w-roslinie/

https://www.wine-searcher.com/m/2019/09/the-complete-guide-to-phylloxera

https://web.archive.org/web/20140814035904/http://permakultura.net/2014/05/09/wplyw-wapnia-na-pobieranie-skladnikow-mineralnych-z-gleby-i-wydajnosc-biologicznego-wiazania-azotu/

Wapń zwiększa pobieranie minerałów z gleby zwiększając wartość odżywczą roślin

Na stronie (która prawdopodobnie jest tylko czyimś zapleczem) znalazłem następujący fragment:

Wapń (Ca) odkwasza glebę. Stare powiedzenie ogrodników mówi, że „wapń czyni ojców bogatymi, synów zaś biednymi”. Oznacza to, iż dzięki wapniowi rośliny łatwiej pobierają składniki pokarmowe i dzięki temu zwiększa się wysokość plonów. Jest to jednak gospodarka rabunkowa, która prowadzi do szybkiego wyjałowienia gleby. Z tego powodu wapna i innych nawozów zawierających wapń, jak tomasyna, należy używać z rozwagą. Dlatego glebę trzeba wapnować co 3-4 lata."

Ważnymi składnikami odporności na patogeny są także miedź, bor (ułatwia syntezę weglowodanów), selen, cynk, jod, mangan, molibden

do pobrania ksiązeczka "Chleb ze skały" Juliusa Hensela

https://web.archive.org/web/20140717035744/http://soilandhealth.org/01aglibrary/010173.hensel.pdf

" Liebig claimed that plants require three main elements - nitrogen, phosphorus and potash - on the basis of which conception chemical fertilizers were manufactured that supplied these elements. On the other hand, Hensel claimed that plants need many more than these three major elements, stressing the importance of the trace minerals, which at that time were ignored. In place of chemical fertilizers, supplying only three elements in an unnatural, caustic form, Hensel recommended the bland minerals of pulverized rocks, especially granite, a primordial rock which contains the many trace minerals that meet all needs of plant nutrition. Hensel first made his discovery of powdered rock fertilization when he was a miller. One day, while milling grain, he noticed that some stones were mixed with it and ground into a meal. He sprinkled this stone meal over the soil of his garden and was surprised to note how the vegetables took on a new, more vigorous growth. This led him to repeat the experiment by grinding more stones and applying the stone meal to fruit trees. Much to his surprise, apple trees that formerly bore wormy, imperfect fruit now produced fine quality fruit free from worms"

c.d.

możliwe ,że w Górach Skalisty mszyca funkcjonowała w równowadze z przyrodą ze względu na skład skał, jak i silniejsze mrozy, czy zalewania

podkładki amerykańskie mogły być bardziej wydajne w pozyskiwaniu krzemu i lepiej rozwijać sytem korzeniowy, dzięki czemu szczepienie sprzyjało odporności na szkodnika,

kwas szczawiowy w korzeniach  jest efektem zużywania weglowadanów z fotosyntezy , przez co wina mogły mieć gorszy smak

chłodne noce oszczędzają węglowodany z fotosyntezy, przez co syrop klonowy  najlepszej jakości pochodzi z Kanady

swoje w rozprzestrzenianiu szkodnika dołożyła partenogeneza ,

osobniki męskie mogą służyć do dostarczenia  nowego genomu i dostosowania do nowych warunków

gęsty sok winorośli może zawierać więcej krzemu uniemozliwiając rozwój larw

soki roślinne brzozy, klonu, modrzewia, winorośli są pitne i o dużym potencjale prozdrowotnym, choćby ze względu na krzem , który usztywnia łodygi i liście, chroni przed utratą wody, czy szkodnikami

liście winorosli służą w Grecji do zawijania gołąbków, jak liście kapusty, czy chrzanu

nawożenie dolistne bursztynianem, czy octanem moze wzmocnic roślinę, transport produktów fotosyntezy do korzenia

https://www.croplife.com/crop-inputs/fertilizer/nachurs-receives-patents-for-potassium-acetate-technology/

octan potasu powoduje mniejsze uszkodzenia fitotoksyczne w porównaniu z innymi źródłami potasu stosowanymi w nawozach płynnych. Można go również stosować na wiele sposobów, w tym doglebowo, dolistnie, doglebowo, doglebowo iniekcyjnie, pogłównie, fertygacyjnie lub w inny sposób.

Testy laboratoryjne i polowe potwierdziły, że octan potasu jest skutecznym i bezpiecznym źródłem potasu w produkcji roślinnej. Technologia octanu potasu NAS jest sprzedawana w Stanach Zjednoczonych pod marką NACHURS Bio-K, a w Kanadzie pod nazwą ALPINE K-Tech.

https://adku.pl/zastosowanie-kwasu-bursztynowego-w-uprawie-pomidorow/

https://www.decanter.com/wine-news/the-root-of-all-evil-an-in-depth-look-at-phyloxera-102026/

Planchon pracował w swoim laboratorium. Obserwował, jak pokolenia żeńskich filoksery (nie zidentyfikowano żadnego samca) mogły rozmnażać się bezpłciowo, rodząc miliony potomstwa w sezonie letnim. W niewoli pojawiła się uskrzydlona forma. Być może w ten sposób się rozprzestrzeniały. Miały jedno źródło pożywienia – korzenie winorośli, ssące sok, aż winorośl zaczęła obumierać, a one ruszyły dalej w poszukiwaniu świeżych korzeni.

Skąd wzięła się ta okropna mszyca? Planchon był równie zdezorientowany jak każdy inny. Nastąpiła jedna z największych opowieści detektywistycznych w historii nauki.

Życie seksualne filoksery wprawiło naukowców w osłupienie. W wielu stadiach życia owada żyjącego na liściach występuje pojedyncza, pozbawiona ust i odbytu forma męska, istniejąca przez kilka dni wyłącznie w celu obsługi tzw. matki „fundatrix”.[...]

Botanik zaczął rozumieć, w lekcji przedmiotowej z wciąż kontrowersyjnych teorii Karola Darwina, że ​​ewolucja zaprogramowała pasożyta i jego amerykańskich gospodarzy, aby żyli razem. Ich korzenie były „odporne” – owad wolał żyć wystarczająco nieszkodliwie na ich liściach. Europejski gatunek winorośli, Vitis vinifera, nie miał naturalnej obrony. Po przypadkowym przesadzeniu mszyca spadała na podziemną ucztę, aż wydawało się, że nie ma już żadnych winorośli do zjedzenia.

ZŁY SMAK

Wydawało się, że istnieje proste rozwiązanie – import amerykańskich winorośli i rozpoczęcie od nowa. Miliony sadzonek winorośli wyprodukowanych w Missouri wysłano do Francji. Ale gdy dojrzały, nadeszła nowa katastrofa. Tragikomiczne było czytanie starych prac w bibliotece Uniwersytetu Montpellier, rejestrujących oceny degustacji w ciemno.

Wina „amerykańskie” miały dziwny posmak. Bardziej uprzejmi nazywali je „malinowymi”. Bardziej bezpośredni pissat de renard (lisie siki). Żaden prawdziwy Francuz by ich nie pił.[...]

Ale istniało rozwiązanie – i nie trzeba być ekspertem, aby je zrozumieć. Różne gatunki winorośli można „hybrydyzować” – sztucznie krzyżować, aby przekazać niektóre cechy rodziców. Ale co ważniejsze, można je szczepić, łączyć ze sobą z dwóch różnych gatunków, aby stworzyć organizm złożony, którego liście i korzenie są genetycznie zupełnie oddzielne.

Francuscy plantatorzy winorośli odkryli coś niesamowitego. Amerykańska „podkładka” pokonała podziemnego bakcyla. Połącz z nią różne gatunki winorośli, a będzie owocować tak samo nieskazitelnie, jak wcześniej. Naukowcy opracowali hybrydową podkładkę, która będzie wydajnie działać na różnych glebach. Znalezienie takiej, która sprawdzi się w kredzie, zajęło dziesięciolecia badań. Wiele z nich jest nadal w użyciu.

W końcu „smak lisa” został sprowadzony na ziemię. Wielu się z tym nie zgadzało – ale gdy najwspanialsze domy Beaune i Bordeaux zaufały szczepieniu, intelektualna bitwa została wygrana.

Ale stare sposoby produkcji wina zostały na zawsze wygaszone. Szczepione winorośle wymagają intensywniejszej pracy i dużych dawek nawozu. Chłopi-winiarze, których nie było stać na nową „naukową” uprawę winorośli, zeszli ze szczytów wzgórz, aby zostać najemnymi robotnikami na równinach.

Pluskwa rozprzestrzeniła się po całym świecie. Kalifornia (gdzie od stuleci uprawiano winorośl „europejską”) uległa, gdy mszyca przekroczyła Góry Skaliste. Dotarła do Południowej Afryki i Australii, a do 1900 r. filoksera panowała w całej Europie od Doliny Duero po Krym.

„Rekonstytucja” z winorośli szczepionych była globalnym rozwiązaniem i jest nim od tamtej pory. Półodporne hybrydy winorośli American-vinifera, uprawiane we Francji jako tanie i przyjemne rozwiązanie, zostały ostatecznie porzucone w latach 70.

Katastrofa, która zaczęła się w Roquemaure tak dawno temu, nadal kształtuje nowoczesne winiarstwo. Gdziekolwiek są winorośle, filoksera czyha w złośliwej obecności. Naukowo zarządzane szczepienie pozostaje pierwszą linią obrony. Ale sprawy mogą pójść nie tak. Filoksera rozprzestrzeniła się w Kalifornii na początku lat 90., gdy zalecana podkładka hybrydowa okazała się podatna na żarłoczny nowy szczep mszycy. Zaproponowano, pośród ogólnego zamieszania, że ​​modyfikacja genetyczna może być jedynym sposobem na pokonanie tej zarazy na zawsze.

Istnieją jednak skupiska winorośli, które zawsze rosły franc de pied, jak mówią Francuzi. W Szampanii kilka działek nieszczepionego Pinot Noir tajemniczo nie uległo. Rodzina Bollinger zachowała je od tamtej pory – aby stworzyć swoje wyjątkowe „Vieilles Vignes Françaises”, które dom opisuje jako „żywy relikt tego, czym była Szampania sto lat temu, zanim filoksera zniszczyła winnice Francji”.

Sprytni sprzedawcy chilijskiego wina wykładają prostą lekcję geograficzną. Kraj, biologicznie zamknięty przez pustynię Atacama na północy i lodowatą Patagonię na południu, nigdy nie przyjął mszyc.

Komercyjne, własne winnice vinifera przetrwały w Portugalii, na Cyprze, w południowej Australii, częściach Nowej Południowej Walii i Kalifornii oraz w większości Rosji. Stuknij „pre-phylloxera” w wyszukiwarce internetowej, a pojawią się najbardziej niezwykłe oferty.

Czy jest różnica w smaku? Debata trwa już od stulecia.

Gdy w kwietniu 2000 roku Château Latour wystawiło wino z 1863 roku na aukcję w Christie’s w Nowym Jorku, krytyk z Wine Spectator zachwycał się: „Próbowałem win sprzed filoksery kilkanaście razy w życiu i zawsze zadziwiały mnie swoją czystością i klarownością zapachu i smaku...” Koszt tego doświadczenia wyniósł prawie 5000 dolarów.

Następnym razem, gdy podniesiesz skromniejszy kieliszek, pomyśl o tych winiarzach i naukowcach z Midi, którzy ćwierć wieku temu zaczęli na nowo składać winnice Francji. Bez nich wino mogłoby być poza czyjąkolwiek ceną.

Christy Campbell jest autorką książki Phylloxera: How Wine was saved for the world, 17,99 GBP, Harper Collins.

Napisane przez Christy Campbell

Obawiam się, że wobec ewidentnej różnicy zdań na temat polskich win wśród Szanownych Kolegów Nawigatorów, nie pozostaje mi nic innego, niż degustacja i wyrobienie sobie własnego zdania.

Moje polskie wino jest dobre. Na tyle dopracowałem technologię, że fermentacja, dojrzewanie, i klarowanie  przebiegają w cztery tygodnie.

Byłem we winnicy w Kalifofnii. Na ścianie motto: zobaczysz po 30 m i nutach będziemy przyjaciółmi. Po 40 minutach przychodzi właściciel i z uśmiechem pyta, czy zostaliśmy jego przyjaciółmi. Odpowiedź tylko jedna: Yes. Yes. Bo cała deska lampek wypelnionych degustacyjnie robi swoje. Butelka czarnej mamby kosztowała 75 USD ale było warto. 

Świetny pomysł :)